“Dit dorpje in het noorden van Frankrijk rinkelde een belletje in mij.”

“Daarmee staat onze autonomie op het spel: zélf voelen, leren over en bepalen waar je aandacht heen mag.”

“Een kortstondige hemelse verliefdheid gaat verloren – het duivelse komt tevoorschijn.”

“Daarbinnen leven velen op de golven van liefdesrelaties. Een cocktail van verbinding en strijd, steeds weer anders geschud.”

“Dat er even niets anders hoeft te bestaan dan een jongetje dat hoog opgetild wordt, geborgen in de ogen van ons allemaal. ”

“Ik zag haar kort schakelen - en toen brak ze los. Ik luisterde. Het duurde niet lang, enkele minuten. Er smolt iets. ”

“Ik zie de vorm van zijn kleine schouderbladen door zijn shirt heen. Op zijn anders zo vrolijke en open gezicht verschijnt een frons, uit zijn keel klinkt een zachte grom.”

”Al die tijd voorvoelde ik; er zit iets in die systemen waardoor we allemaal bewogen worden. Iets gemeenschappelijks dat zich niet laat meten, maar des te sterker voelbaar is.”

”In een zoveelste poging om toch van onderwerp te veranderen zei ik: “Tja, ooit worden we natuurlijk relatietherapeut.”

”Ik ging te rade bij mezelf, draaide in rondjes, ging op m’n hoofd staan… Maar vond het antwoord niet.”

”Dat ze je tot je botten en nog net iets dieper door elkaar schudden, tot je grondvesting staat te trillen, je achterblijft met wijd opengesperde ogen en een mengelmoes van kinderlijk enthousiasme en met angst vermengde adrenaline.”

”In een ritmische cadans sprak ze woorden boordevol betekenis, die bij ons naar binnen denderden en ons met open mond achterlieten.”

”Je volgt de beweging en energie van je tegenstander moeiteloos, die nu in jouw voordeel draait. De energie en kracht van de ander komt vrij, maar nu voor zijn eigen val.”

”Ze zijn er altijd. Ze staan ons ter beschikking. Hebben hun oren open. Luisteren oprecht en aandachtig. Vaak zonder ons te kennen. Zonder te sturen.”

”Mijn voeten leken zich vast te klinken aan de aarde en mijn ogen haakten zich vast aan het stromende water. Een tijdlang kon ik niets anders dan kijken naar de stroom.”

”Hoe groter de uitersten, hoe meer dat van ons vraagt. Dat meebewegen gaat veel verder dan na een jaar onze dikste jas of slippers tevoorschijn halen. Het vergt ook een meebewegen dieper binnenin; tussen verschillende uitersten in onszelf.”

”Ik kijk naar m’n tenen, en dan iets naar voren. Diep daar beneden slaan golven tegen de klif. Oogverblindend blauw, zout schuim en de donkerte daaronder.”

“Dan lijkt de hel los te barsten, brult een leeuw en wordt er afgegrensd en opgeruimd wat eerder niet klopte. Dat lucht op den duur altijd op, voor iedereen.”

“Makers waren van een andere species, die zoiets moeiteloos deden. Alsof de mooiste tastbare creaties en vormen in de wereld daar in één vloeiende beweging in geslingerd waren.”

“Afhankelijk van welke kant je op kijkt, wordt het leven onder een andere hoek zichtbaar. Onderweg klinken oproepen tot avontuur, staan poortwachters in de weg, laat je ballast los en gebeurt er af en toe iets magisch.”