Hier stillen we de tijd
Ik was mijn telefoon kwijt - per ongeluk expres. Het ritme was er al, we hoefden alleen maar te luisteren naar de geluiden om ons heen.
’s Ochtends klonken voetstappen uit allerlei hoeken in het dorp, om samen te stromen op de binnenplaats. Groot of klein, roestig of uitgelaten; als een zwerm vogels waren we ineens weer samen. Aan lange tafels opende de dag zich boven een heerlijk ontbijtje, waarna de kleintjes werden meegenomen om te knutselen, om te zingen, of om de omringende heuvels te berijden op mountainbikes.
Zodra hun stemmetjes uitgewaaierd waren, dook als vanzelf een rustgevend getik op vanuit de schaduw onder de bomen, van stenen die gehouwen werden tot beeldschone vormen. Anderen lazen een boek, schreven wat, spraken met elkaar, speelden piano, of volgden hun voeten, gewoon ergens heen.
De klok op de kerktoren liet weten wanneer het tijd was om weer te verzamelen aan de lange tafels vol kleurrijk eten. Er was een soepele cadans, er was samen, er was creatie.
Dit dorpje in het noorden van Frankrijk rinkelde een belletje in mij: van een basis die ik altijd voel, onder alles door. Want onder alle menselijke constructen - verre afspraken in agenda’s, contact via schermen, wachten op een vorm van leven die alleen tijdens vakanties voelbaar lijkt – klinkt er een natuurlijk ritme. Simpel, ontspannen en vol aandacht. Een basis waarin ruimte is voor spontaan, voor autonomie, voor voelen wat nú klopt.
Ik denk dat er plekken nodig zijn die ons herinneren aan die basis. Samen met Daan van Hegelsom geef ik de komende tijd vorm aan een diep verlangen naar een terugkerende plek, waar we de tijd stillen en de aandacht voor onszelf en elkaar hervinden: een Collectief voor Aandacht.
We hadden al een vorm gevonden (waarover ik schreef in een eerdere nieuwsbrief), maar daar miste iets: samen eten. Wij zijn dol op goed en lekker eten. Het hoort voor ons gevoel bij een samenkomst met gelijkgestemden waar échte gesprekken plaatsvinden. Daarom rollen we vanuit deze aandachtsvolle middag aansluitend een zelf gekneed pizzadeeg uit. We nodigen je uit om bij ons neer te strijken en om je favoriete topping mee te brengen voor een kleurrijk diner. Ergens wordt een fles ontkurkt, klinkt gelach, gaat muziek aan en dan kijken we wel hoe de avond zich als vanzelf ontvouwt.
Hieronder vind je meer over de eerste keer: vrijdag 4 oktober. Ik hoop je daar te zien!
salut,
Anne
