De kracht van het delen
"Kantoren zijn wachtkamers voor mensen die nog moeten uitvliegen", hoorde ik iemand zeggen. We stonden met een wijntje in de hand aan de bar; de Verhalenavond liep ten einde. Idéfix stond nog vol, de impact van de avond zoemde door. "Ja, zo is het misschien wel", glimlachte ik. Waar wachten we eigenlijk op, wat gebeurt er in die wachtkamers? En waarom moffelen we onze ideeën onder tafel? Ideeën die ons eigenlijk, als vliegende tapijten, zouden mogen meevoeren naar verre oorden... Daar waar het niet altijd makkelijk is, maar zeker nooit saai.
Ideeën stromen als ze in beweging zijn in een flow naar beneden. Net als een zandloper, precies daar door het midden, vanuit die bovenkamer naar de grond. Daar waar ze wortel kunnen schieten - en geen idee meer heten, maar initiatief.
Eén van de belangrijkste bottlenecks waarin ideeën blijven hangen is precies op dat middelpunt. Dat is het moment dat een idee voor het eerst naar buiten komt, uitgesproken wordt naar anderen. En wat willen we die stap graag overslaan; liever blijven we achter de schermen plannetjes maken. Maar dan mist het een idee een kans; de kans om als het nog klein en wendbaar is al gezien en gehoord te worden. En zo robuuster in de wereld te komen. Die immense kracht van het delen ervaren we elke week weer - daarvan getuige zijn blijft magisch.
Salut,
Anne
