Met eigen handen
“Wat als ik helemaal geen idee blijk te hebben?” Deze vraag werd mij gister gesteld, zoals zoals ook vorige week en wel honderden keren sinds het ontstaan van Idéfix. Ik ken het zo: het gevoel dat creatieve geesten eigenlijk tot een andere soort behoren. Al van kinds af klonk er muziek in huis en was ik volledig gewend aan mijn eigen muzikaliteit. Maar échte creativiteit was nog iets anders, daar was ik stellig van overtuigd.
Verbeelden, vernieuwen, iets met eigen handen vormen; ik zou er nooit bij kunnen komen. Makers waren van een andere species, die zoiets moeiteloos deden. Alsof de mooiste tastbare creaties en vormen in de wereld daar in één vloeiende beweging in geslingerd waren. Een robuust schilderij, een vernuftige designstoel, een gebouw als abstracte rots, een oldtimer zo gestroomlijnd als een roofdier… Het kon niet anders dan dat hier vrijgevochten creators achter zaten, die met vanzelfsprekend grote gebaren waarmaakten.
En toch. Ergens, diep van binnen, wist ik wel beter. Weten wij allemaal beter. Het vraagt alleen moed om naar binnen te kijken, om te verkennen wat daar leeft en naar buiten wil. Om te breken met de overtuigingen die daar overheen hangen, zodat we er stap voor stap invulling aan kunnen geven.
Op 10 mei introduceren wij Idéfix Exposeert. Dit is een podium voor waarmakers die dit proces van binnenuit kennen én hierover durven vertellen. Hier stellen we tentoon wat door hen zo nauwkeurig en vol liefde bedacht, ontwikkeld, gekneed, gevormd, geschoten, gemaakt wordt. Vaak voor de eerste keer.
Openhartig vertellen deze waarmakers over hoe ze van sluimerend idee zijn aangekomen bij iets dat vorm heeft gekregen, tastbaar geworden is. Niet alleen het inspirerende werk wordt zo zichtbaar, maar vooral ook de maker erachter.
Opdat het een uitnodiging mag zijn voor de maker in onszelf.
Salut,
Anne
