Als je goed om je heen kijkt
“Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is” – schreef meesterlijke verwonderaar K. Schippers. De lentezon pakt alles en iedereen uit. Als ik door de stad fiets zijn gezichten opener en hebben sjaals en mutsen plaatsgemaakt voor wapperende bloezen.
Uitgekomen op de Amstel lijk ik, zoals vaker in deze rijzige stad, te krimpen. De statige panden aan het water boezemen me een gevoel van ontzag in, ze zijn te groot voor mij. Ik stel me voor dat achter de gevels de regenten en handelsmeesters van weleer hebben plaatsgemaakt voor advocaten, artsen en notarissen.
Maar niets is wat het lijkt. Vandaag heb ik het geluk om rondgeleid te worden door de panden achter de Hermitage. De protestantse Diaconie huist hier al honderden jaren. Ze hebben het imago van fonds van zich afgeschud. Inmiddels is het een proeftuin van projecten gericht op de verbetering van de positie van mensen die in de knel zitten. Achter de gangen vol schilderijen gaan ruimtes schuil die bruisen van kleur. In no time schud ik handen met de initiators en deelnemers van talloze projecten die m’n hart veroveren. Hier leren jongeren die op school en thuis niet pasten het vak van gastheer of gastvrouw, werken dementerenden aan meubels in het Huis van de Tijd en geurt de keuken naar gerechten uit de winstreken van de verschillende arbeidsmigranten.
Het is voelbaar dat het leven niet mals is geweest voor deze mensen. Zij hebben aan den lijve ondervonden dat de toekomst niet op afroep beschikbaar is. Dat besef klinkt door in hun handelen. Het is niet precies wat men hier doet, maar de geest waarin die me hier zo vervult.
Ik fiets naar huis met een gonzend gevoel in m’n buik. En zeg nog eens tegen mezelf: of onze toekomstplannen werkelijkheid zullen worden is eigenlijk van ondergeschikt belang. Het gaat om de verlangens en de energie die onze ideeën oproepen in ieder van ons – en de kleur die ze nu al toevoegen in ons leven.
Salut,
Anne
