De getuigen
Diep in het duister kwamen we aan. We reden het vliegveld af, rakelings langs Stockholm, de stad die ik zo graag bij daglicht had bewonderd. Maar zo in het pikdonker aankomen, als dief in de nacht, had ook wel iets. Met de stad in de rug reden we urenlang, steeds verder het ruige landschap in, naar de plek waar morgen de conferentie zou zijn.
De dag daarna stonden we op het immense podium, in vele volle bundels licht. Opnieuw tastte ik in het duister; vanaf hier was het publiek onzichtbaar. Wie waren al deze mensen? Wat bracht hen hier? Juist al dat onbekende ontknoopte iets, diep in mezelf. Ineens wist ik: ik heb niets te verliezen. Ik ken hier niemand en dús kan ik voluit spreken.
In aanloop naar deze dag was de vraag: hoe geven we woorden aan wat er nog niet is? Hoe maken we dit in godsnaam tastbaar? Daar, ten overstaan van die enorme zaal vol internationale gasten, rolden de woorden tevoorschijn. Om iets te beschrijven dat al wel een naam droeg, maar nog geen realiteit was. Wat we voor ons zagen mocht door iedereen gezien worden, zonder dat we het weggaven. Wij namen eigenaarschap. Door het delen manifesteerden we niet alleen het idee; er ontstond ook een bondje met de zaal. We gaven onszelf het erewoord: "Deze droomplek zou haar deuren nog binnen het jaar (2016) openen". En allen waren getuige van dat woord.
Een klein jaar later kregen we een jubelend handgeschreven briefje in de bus. Eén van de luisteraars was terloops in Amsterdam en had de naam herkend op de ramen van het pand…
Soms vergeet ik het. Dan spring ik weer op mijn eigen tour, slaaf aan het aloude credo ‘zelf doen’. Maar ze zijn er altijd. Ze staan ons ter beschikking. Hebben hun oren open. Luisteren oprecht en aandachtig. Vaak zonder ons te kennen. Zonder te sturen.
De getuigen.
We hebben ze nodig, zeker nu de maanden lichter worden en we de eerste vorm gaan geven aan wat ons het meest bezighoudt. Een eerste verkenning, een klankbord voor onze ontplooiing.
Het gaat erom je verhaal niet perfect af te timmeren voordat anderen het mogen horen, maar juist te slijpen waar zij bij zijn. Gebruik luisteraars als klankbord. ‘Ontrafel je verhaal’ is een van de events deze maand waarin het uiten van het nieuwe centraal staat. Benieuwd wat er bij jou uitrolt? Meer dan welkom!
Salut,
Anne
